“เรื่องเล่าของเตี่ย” ชาวจีนที่อพยพเข้ามาอยู่เมืองไทย ทำไม..? ถึงรวยเร็ว
ฉันเป็นลูกชาวจีนแผ่นดินใหญ่ เมื่อครั้งหนีภัยสงคราม เหล่ากง เหล่าม่า ต้องหอบลูกกระเตงหลาน เสื่อผืนหมอนใบ ข้ามน้ำ ข้ามทะเล หนีตายมาเมืองไทย
เตี่ยเล่าให้ฟังว่า อยู่เมืองจีนลำบากมาก ข้าวปลาอาหารไม่มีกิน มีแต่ความแห้งแล้ง ผู้คนแย่งกันกิน แย่งกันใช้ ตระกูลของเราได้เข้ามาอาศัยแผ่นดินไทย ตั้งแต่ สมัยรัชกาลที่ 7 เรียกว่าเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร แต่เตี่ยพูดไม่เป็น
ตระกูลของเรายึดอาชีพค้าขาย คนจีนชอบค้าขาย ไม่ชอบเป็นลูกจ้างใคร สมัยนั้นลูกจ้างก็คือ กุลี ยากจนไม่มีความมั่นคง ถ้าคนจีนไม่ค้าขายก็ต้องไปเป็นกุลี ใช้แรงงานขายแรงงาน อากงมีวิชาทำก๋วยเตี๋ยวติดตัวมา อากงจึงทำโรงก๋วยเตี๋ยว อาแปะทำโรงซีอิ๊ว อาโกเปิดร้านค้าขาย อาเจ็กไม่มีวิชาอะไร จึงไปเรียนวิชาชีพเป็นช่างไฟและจบออกมาเปิดร้านค้าขายอุปกรณ์ไฟฟ้าตระกูลของเราก็ได้ถ่ายทอดวิชาค้าขายต่างๆสืบทอดกันมาจนปัจจุบัน เตี่ยเป็นคนชอบชิม ชอบทาน เตี่ยทำอาหารเก่งมาก จึงยึดอาชีพทำโต๊ะจีน พวกเราก็พลอยได้กินอาหารเหลา อาหารอร่อย ระดับภัตตาคาร ฝีมือพ่อครัวขั้นเทพมาตั้งแต่เด็กๆ ก๊วนกุ๊กเพื่อนรักกับเตี่ยก็คือ เจ้าของเรือนเพชรสุกี้ยากี้ ถนนเพชรบุรี และอีกคนก็ เจ้าของภัตตาคารเจ้าพระยา
เตี่ยบอกว่า อยู่เมืองไทยยังไงก็ไม่อดตาย ทำอะไรก็ขายได้ ขอให้ทำของดี อร่อยจริง และ ราคาไม่แพงเกินไป และต่อไปนี้ คือเรื่องเล่า ข้อคิด ที่ได้จากเตี่ยของฉัน
1. เตี่ยใส่กางเกงตูดขาด ใส่กางเกงตูดปะ ตูดขาด ไม่พิถีพิถันที่จะแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนคนไทยเขาบ้าง จะได้สวยงามดูดี ไม่ทำให้ฉันต้องอายเพื่อน ฉันจึงถามเตี่ยว่า ทำไมเตี่ยไม่แต่งตัวดีดีเหมือนคนอื่นเขา เตี่ยตอบว่า ” เราเป็นคนจีนเนี่ย ปากท้องต้องมาก่อน อยู่เมืองจีน เราลำบากมาก แย่งกันกินแย่งกันใช้ พื้นดินสีแดง แห้งแล้ง อดอยาก ยากจน ไม่มีใครจะมาใส่ใจสนใจเรื่องเสื้อผ้า เรื่องแต่งตัว ขอแค่ได้กินอิ่ม กินดีดี มีชีวิตอยู่รอดก็ดีใจมากแล้ว จำไว้นะลูก ใส่กางเกงตูดขาดไม่เป็นไร แต่ปากท้องเราต้องอิ่ม คนในครอบครัวเราต้องกินอิ่ม ” พูดเรื่องนี้ปุ๊บ ฉันนึกภาพเด็กไทย อดข้าว กินข้าวกับน้ำปลา เพื่อหาตังค์ซื้อกระเป๋าหลุยส์วิคตอง ใบละห้าหมื่น ลอยขึ้นมาทันที …
2. เมื่อเริ่มมีเงิน อย่าเอาเงินไปซื้อของปรนเปรอ ตนเองทั้งหมด ต้องเก็บเงินไว้ลงทุน ขยายธุรกิจต่อไปด้วย รู้จักวางแผนการใช้เงินให้ดี
3. ขายอาหารจานเดียวนะ อย่าขายอาหารตามสั่ง อาหารจานเดียว ทำให้อร่อย อร่อยจริงๆ แค่อย่างเดียวพอ ก็รวยได้ อาหารตามสั่ง ทำเยอะ ทำไม่ทัน สุดท้ายก็ไม่อร่อย ลูกค้าก็ไม่เข้าร้าน อยากขายอะไร อยากทำอะไร มุ่งศึกษาให้เก่งในด้านนั้นเพียงอย่างเดียว ให้พิเศษกว่าคนอื่น แล้วความสามารถจะเรียกลูกค้าเข้ามาเอง
4. ต้องหัดฟังผู้ใหญ่ อย่าคิดว่าตัวเองเก่งแล้ว ไม่ต้องฟังใคร ถึงเราจะเก่งกว่าผู้ใหญ่คนนั้นแล้วจริงๆก็ตาม เราก็ต้องอ่อนน้อมถ่อมตนเข้าหาผู้ใหญ่ เพราะผู้ใหญ่ผ่านโลกมาเยอะกว่า ความรู้เรามีมากกว่า แต่ประสบการณ์ ผู้ใหญ่เขามีมากกว่า ผู้ใหญ่จะรู้จักผู้คนมากกว่า มีเส้นสายเยอะในหลายๆวงการ เราอาศัยจุดนี้ให้เขาช่วยเหลือได้ ทำตัวให้เขาอยากช่วยเหลือ อย่าทำตัวให้เขาหมั่นใส้
5. อย่าไปผูกมิตรกับคนไม่ดี ก็คือ อย่าคบคนไม่ดี เพราะ สุดท้ายแล้วความไม่ดีของเขาจะแว้งมากัดเราเอง
6. เป็นพี่น้องต้องรักกัน อย่าทะเลาะกัน อย่าตีกัน พ่อแม่จะนอนตายตาไม่หลับ ญาติพี่น้องนี่สำคัญที่สุด อันไหนช่วยได้ก็ช่วยถ้าไม่เดือดร้อนเรามาก เพราะสุดท้ายพี่น้องกัน สายเลือดเดียวกัน ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด
7. เตี่ยตื่นเช้า ตื่นตีสี่ ตีห้า ทุกวัน เตี่ยบอกว่า เราตื่นก่อนเขาก็ทำงานก่อนเขา มีเวลามากกว่าเขาวันละ 1 ชม. ชีวิตเราก็ล้ำหน้าคนอื่นไปแล้ว วันละ 1 ชม. ทำให้นึกถึงคำคนจีนว่า “อย่านอนตื่นสาย อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา”
8. รู้จักมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีวัดอยู่ใกล้บ้าน ใกล้ชุมชนต้องดูแล ไม่ใช่เอาแต่หอบเงินขึ้นเหนือล่องใต้ ไปทำบุญวัดโน้น วัดนี้ แต่วัดในชุมชนตนเองหมู่บ้านตนเองไม่ดูแลเลย เราเกิดที่นี่โตที่นี่เราต้องดูแลบ้านของเรา
คิดถึงเตี่ยมาก รักเตี่ยทุกๆวัน รูปเตี่ยอยู่ในกระเป๋าหนูตลอดเวลา….
